aglayan bir çocuga aman aglama hididi bididi derseniz daha çok bagirarak aglamaya baslar. aglayan çocugun karsisina geçip avaziniz çiktigi kadar bagirarak onun taklidini yaparsaniz susup sizi seyretmeye ve sonra da size gülmeye baslar. bir çocuga birsey anlatmak istiyorsaniz, tepesinde bas bas bagirmaniz ise yaramaz. oysa onun bilmemesi gereken gizli birsey varmis gibi hissettirirseniz, cpu'nun %100'ü dakikasinda size ayrilir. cocuklar dünyayi kocaman bir oyun sahasi gibi algilar. daha dogrusu biz büyüdükçe, oyun sahasini dünya gibi algilamaya baslariz. o yüzden cocuk psikolojisi diye kafa patlatir, cocuklarla nasil iletisim kuracagimizi kitaplardan ögrenmeye calisiriz. ne menem seyse bu büyümek, beyne format atiliyor arada bir yerlerde demek ki...
